چندسالی است وزارت آموزش و پرورش شعار هوشمندسازی مدارس را سرلوحه برنامه‌های خود قرار داده و مقامات مسئول هر از چند گاهی با طرح موضوع فوق و برگزاری همایش‌های مختلف و صدور بخشنامه‌ها وتوصیه‌هایی، مدارس را به هوشمندسازی تشویق می‌کنند.
به گزارش شمال نیوز ، «الف» در ادامه نوشت: به واقع هوشمندسازی مدارس به چه معنایی است؟ آیا مدارس در صورت استفاده از اینترنت هوشمندند؟ آیا مدارس با خرید انواع رایانه و لپ تاپ وداشتن سایت رایانه‌ایهوشمند محسوب می‌شوند؟ آیا مدارسی که دارای برد هوشمند یا نرم افزارهای تولید محتوا هستند هوشمندند؟ یا داشتن وب سایت مناسب با امکانات آموزش مجازی مدرسه را هوشمند می‌کند؟ شاید هم مدارسی که دارای نرم افزارهای مدیریتی و اتوماسیون اداری هستند هوشمند به شمار می‌آیند؟
احتمالا در جواب گفته شود مدرسه‌ای هوشمند است که کلیه امکانات بالا را داشته باشد و بکار ببرد. سوال این است که چند درصد مدارس می‌توانند کلیه این امکانات را داشته باشند و از آن مهم تر چند درصد معلمان آموزش و پرورش، آموزش لازم برای استفاده از این نرم افزارها و سخت افزارها را دارند؟
آیا مسئولان فکر نمی‌کنند بدون آماده سازی زیرساخت و بسترهای لازم فرهنگی در مدارس، با ایجاد جو هوشمندسازی صرفا مدارس را به سمت خرید تجهیزات و ظاهرسازی در این امر سوق داده و تنها شرکت‌های وارد کننده این سخت افزارها و نرم افزارها را به نان و نوایی رسانده اند؟*
آیا مسئولان آموزش و پرورش نمی‌دانند که برای هوشمند نمودن محتوای مدارس می‌بایست ابتدا دانش آموزان با رایانه و کاربرد آن آشنا شوند؟ چرا در محتوای رسمی درسی مدارس آموزش رایانه دیده نشده و یا آن را در یک واحد درسی بسیار ابتدایی در سوم ریاضی دبیرستان و در طرح جدید ششم ابتدایی خلاصه کرده اند؟ آیا نمی‌دانند در دولت گذشته میلیاردها تومان صرف آموزش رایانه به کارکنان و معلمان کردیم ولی به دلیل عدم ارزشیابی اصولی از طرح، توفیقی حاصل نشد؟ آیا نمی‌دانند هم زمان با وارد کردن تجهیزات و آموزش معلمان می‌بایست سیستم محتوای آموزش سنتی به شیوه‌های نو تغییر کند و پیامد آن باید آیین نامه‌های ارزشیابی و امتحانات و … دیگرِ آموزش و پرورش نیز تغییر یابد؟
آیا مسئولان ما نمی‌دانند برای هوشمند شدن مدارس حداقل نیاز به حضور یک کارشناس رایانه تمام وقت در مدارس می‌باشد تا پشتیبانی‌های لازم صورت پذیرد؛ در حالی که مدارس ما، حتی با پرداخت هزینه و حقوق توسط انجمن اولیا و مربیان نیز اجازه استخدام چنین نیرویی ندارند و در چارت مدارس نیز پستی برای انجام این ماموریت پیش بینی نشده است؟ آیا سرنوشت تجهیزات میلیونی خریداری شده در مدارس دولتی بررسی و توجهی شده است؟
در انتها به عنوان کارشناسی در حوزه آموزش و پرورش پیشنهاد دارم سند هوشمندسازی آموزش و پرورش کشور را از «مرحله استاندارد سازی تجهیزات» به سند همه جانبه‌ایتغییر دهید که ماموریت‌های حوزه ستادی در تغییر محتوای درسی، روش‌ها، مقررات و آیین نامه‌ها را هم در بر داشته باشد.
* بر اساس آخرین اطلاعات، ده‌ها شرکت بازرگانی بدون ارائه خدمات پشتیبانی، هزاران تخته و برد هوشمند وارد کرده اند. در موارد بسیاری تخته‌های نصب شده پس از چند ماه کار کردن دچار مشکل شده اند و خریدار مجبور به تعویض آنها شده است چرا که قطعات یدکی برای تعمیر وجود ندارد.
